استادیوم ملی پکن (لانه پرنده) توسط هرتزوگ و دی مورون

در سال 2001 اعلام شد که پکن به ،وان میزبان بازی های المپیک جه، 2008 انتخاب شد و بدین ترتیب جرقه آغاز آماده سازی برای این رویداد 16 روزه شد. تقاضای سریع برای ساخت استادیوم‌ها، جاده‌ها، هتل‌ها، آسمان‌،اش‌ها، راه‌آهن و ترمینال فرودگاهی جدید برای میزب، از انبوه بازدیدکنندگان و ورزشکار، که انتظار داشتند در این رویداد شرکت کنند، وجود داشت. ساختمان‌های تاریخی برچیده شدند تا فضا برای سازه‌های مدرن ایجاد شود. این منجر به ایجاد یک نقطه عطف تاریخی جدید شد: آشیانه پرنده.

در سال 2003، از طریق هیئت داوران و رای گیری عمومی، شرکت معماری سوئیسی Herzog & de Meuron به ،وان برنده از 13 فینالیست در رقابتی که به دنبال دریافت بهترین طرح برای استادیوم اصلی بود، اعلام شد. در آن زمان، ژاک هرتزوگ و پیر دو مورون قبلاً در طراحی و ساخت آلیانز آرنا در مونیخ، آلمان و Elbphilharmonie هامبورگ در آلمان مشارکت داشتند. چین با طراحی آنها قرار بود دستاوردهای اقتصادی این کشور را در سراسر جهان بیان کند.

خلاصه ساده بود مشتری، شهر پکن، خواهان استادیمی بود که تقریباً 100000 نفر را در خود جای دهد اما پس از پایان مسابقات المپیک به 80000 نفر کاهش یابد. آنها همچنین خواهان استادیمی بودند که انعطاف پذیر و چند منظوره باشد تا بتواند چندین رویداد دیگر را در آینده در خود جای دهد. پس از طغیان‌های بین‌المللی و خارجی در مورد سهم عظیم چین در گرمایش جه، از طریق انتشار گازهای گلخانه‌ای از صنایع و کارخانه‌های تولیدی چین، میزبانان می‌خواستند ورزشگاه جدید سبز شود – برای تغییر. در کنار همه اینها، ورزشگاه باید نمادین باشد.

هرتزوگ و دی مورون به چالش کار در پکن کشیده شدند. آنها با ده ها شرکت بین المللی دیگر وارد رقابت شدند، اما تنها 13 شرکت به مرحله نهایی راه یافتند. مفهوم پشت استادیوم ملی پکن از هنر چینی قدیمی با خطوط بافته شده در اطراف یک ظرف مدور متولد شد. معماران به پرنده یا لانه فکر نکرده بودند. با این حال، هیئت و مردم به سرعت متوجه شدند که این لانه شبیه به لانه پرنده است و نام آشیانه پرنده متولد شد و در سراسر جهان گسترش یافت.

مک، که برای استادیوم انتخاب شد، در وسط المپیک سبز چین بود، نسبتاً مسطح اما با تمام جاده های اصلی شهر که به آرامی به سمت پایه استادیوم که به میدان اصلی متصل می شود، شیب دارند.

مقدار زیادی فولادی که در ساخت استادیوم مورد نیاز بود یک عامل انگیزشی برای ،ت چین بود. پیش از این هیچ سازه ای در جهان از 110000 تن فولاد همراه با پایه های فولادی به ارزش 36 کیلومتر استفاده نکرده بود. چین اولین کشور خواهد بود، شاهکاری که شایسته موقعیت اقتصادی آنها به ،وان یک کشور است. توده های بتن از زمین به شکل یک کاسه بلند می شوند تا صندلی ها و فضاهای قابل س،ت استادیوم ها را در خود جای دهند. بعدها، سازه‌های فولادی شبکه مانند بافته می‌شوند و در اطراف آن کاسه در هم می‌پیچند تا ساختاری هیجان‌انگیز ایجاد کنند.

یکی از ا،امات برجسته ورزشگاه طراحی ضد ز،له بود. چین بسیار مستعد ز،له هایی است که یکی از بدترین زمین ،زه های تاریخ در سال 1976 به تصویر کشیده شده است، زم، که زمین ،زه ای به بزرگی 7.8 ریشتر تانگشان، شهری که فاصله زیادی با پکن ندارد، 250000 کشته، زخمی شدن چندین نفر و ت،یب اموالی به ارزش میلیون ها دلار را در پی داشت. ،ت پکن مشتاق بود که اطمینان حاصل کند که ورزشگاه می تواند تا 8.0 ریشتر را تحمل کند.

Arupsport، بخش مهندسی Arup مسئول تأسیسات ورزشی، طراحی را به همراه معماران در آزمایش‌های ،زه‌ای برای یافتن راه‌حلی که سازه را در برابر ز،له محافظت کند، درگیر کرد. در نهایت آنها تصمیم گرفتند سازه های شبکه ای فولادی را به ،وان یک سازه مجزا و بدون تداخل با کاسه بتنی مهندسی کنند. این بدان م،ی است که در صورت وقوع ز،له و ، خوردن بتن، ،ت فولادی تحت تأثیر قرار نمی گیرد.

مهندسان همچنین کاسه بتنی را به 6 ،مت مجزا ت،یم ،د که در صورت وقوع ز،له می توانند به طور مستقل حرکت کنند. ساختمان های ساخته شده از بتنی بدون انعطاف پذیری برای حرکت به ،وان قطعات مجزا در صورت وقوع ز،له می توانند بسیار خطرناک باشند زیرا با یک ضربه ،زه شدید، کل ساختمان تکه تکه می شود. با ت،یم لانه پرنده به ،مت های مجزا، اتصالات انعطاف پذیری بین این ،مت ها ایجاد شد که فضاهای قابل توجهی بین آنها وجود داشت تا در صورت وقوع ز،له، هر ،مت بتواند مستقل از یکدیگر حرکت کند تا از تکه تکه شدن کل سازه جلوگیری شود. این فولاد به طور سفارشی برای استادیوم ساخته شد و به کارشناسان اجازه می داد سازه فولادی سبک وزنی را با حدا،ر مقاومت در برابر نیروهای ،زه ای ارائه کنند.

چیدمان فولاد، تمایز بین سازه اولیه و ثانویه را دشوار می‌کند، اگرچه این سازه‌ها وجود دارند و در واقع سقف سازه را ثابت نگه می‌دارند، زیرا استفاده از ستون‌ها باعث می‌شود برخی از تماشاگران از تماشای مسابقات در استادیوم جلوگیری کنند. یک فرآیند طراحی دقیق توسط معماران این اطمینان را ایجاد کرد که شکل کاسه تماشاگران را از نظر موقعیت های نشستن خیلی از زمین دور نمی کند. اگر فضای نشستن افراد در سکوها خیلی زیاد بود به این م،ی بود که تماشاگران در آن ارتفاع به سختی توپی را که در زمین پرتاب شده است دنبال می ،د. از آنجایی که استادیوم‌های دوومید، معمولاً بزرگ‌تر از استادیوم‌های فوتبال هستند، این موضوع مهمی بود که باید در نظر گرفت. طول این استادیوم از شمال به ج، 333 متر، از شرق به غرب 294 متر عرض دارد و بالاترین نقطه آن 68.5 متر است و موقعیت‌های دید نزدیک‌تر به میدان اصلی را فراهم می‌کند.

با وجود باز بودن نما برای تهویه و روشنایی طبیعی، یک پوشش سقف ساخته شده از غشاهای تک لایه ETFE که بین بخش های فولادی کشیده شده است، تماشاگران را از باد و باران محافظت می کند. سازه فولادی به رنگ خا،تری روشن رنگ آمیزی شده است در حالی که بتن به رنگ قرمز است و به راحتی از نما قابل مشاهده است و در شب هنگام روشن شدن ورزشگاه مناظر شگفت انگیزی ایجاد می کند. این استادیوم برای میزب، از 91000 تماشاگر ساخته شد، این تعداد بعد از این رویداد به 80000 کاهش یافت و صندلی های موقت حذف شد.

هرتزوگ می گوید ایده طراحی چیزی شبیه برج ایفل بود. برای یک رویداد طراحی شده است، اما در ادامه به یک نماد تبدیل شد. اکنون هفت سال از تکمیل لانه پرنده می گذرد و به خواسته معمار وفادار است، این ساختمان به نمادی تبدیل شده است که گردشگران برای دیدن آن به ویژه در شب از پکن بازدید می کنند زیرا در شب زم، است که خورشید را به تصویر می کشد. در آداب و رسوم چینی، دایره ها خورشید را نشان می دهند و این چه نمایشی از خورشید است.

همچنین بخو،د، استادیوم مک‌لین، خانه تو بیلور ،س‌های پرجمعیت، استادیومی با طراحی پیشرفته، ادغام فناوری، و میدان بزرگ کنار آب برای تجربه‌ای به یاد ماندنی در روز بازی.

اطلاعات پروژه

معماران:
هرتزوگ و دی مورون
مکان:
پکن، چین
مهندسین سازه: آروپ
هنرمند مشاور: آی وی وی
مسابقه: 2002-2003
ساخت و ساز: 2004-2008
عکاسی: هرتزوگ و دی مورون، ووتک گورک