“ایده های او همیشه تاثیرگذار بود”

جان پرسکات، معاون سابق نخست وزیر بریت،ا، به طور قابل توجهی بر برنامه ریزی شهری و سیاست آب و هوا تأثیر گذاشت. ابتکارات او، مانند کارگروه شهری، و رهبری او در پروتکل کیوتو، نشان دهنده تعهد به توسعه پایدار بود.

پرسکات با همکاری معمار، مانند ریچارد راجرز در Rogers Stirk Harbor + Partners (در حال حاضر RSHP)، از روش‌های نوآورانه طراحی شهری و ساخت‌وساز دفاع می‌کرد که همچنان بحث‌ها را در مورد پایداری و برابری اجتماعی شکل می‌دهد.

احیای فضاهای شهری: کارگروه شهری

چشم انداز پرسکات برای بازسازی شهری با گروه ویژه شهری در سال 1998 به ریاست ریچارد راجرز توسعه یافت. گروه ویژه با حمایت از زندگی شهری پایدار به افول شهرهای بریت،ا پرداخت. گزارش اصلی آنها، به سوی رنسانس شهری (1999)، بر طراحی شهری فشرده، توسعه های با کاربری مختلط، فضاهای سبز و حمل و نقل عمومی تاکید کرد. سیاست های پرسکات با هدف کاهش گسترش شهری و احیای نواحی نادیده گرفته شده درون شهری بود. او حامی بزرگ توسعه برونفیلد بود، که البته بسیار معقول است.

مشارکت پرسکات با راجرز به ترویج طرح هایی گسترش یافت که پایداری را با هدف اجتماعی پیوند می زد.

این همکاری شاهد پروژه هایی مانند مفهوم مسکن YMCA بود که توسط ایوان هاربر و ریچارد راجرز از RSHP طراحی شد، که مظهر اخلاق پرسکات بود. با استفاده از روش‌های مدرن ساخت و ساز (MMC)، این پروژه دارای واحدهای م،ار پیش ساخته‌ای بود که می‌توانستند به سرعت مونتاژ شوند تا مسکن انعطاف‌پذیر و مقرون به صرفه را فراهم کنند. طرح YMCA نشان داد که چگونه معماری می‌تواند به مسائل اجتماعی مبرم و در عین حال همسویی با اصول محیطی بپردازد – مشخصه سیاست‌های شهری پرسکات.

قهرم، در روش های مدرن ساخت و ساز

حمایت پرسکات از MMC منع، کننده رویکرد آینده نگر او در ساخت و ساز بود. او تشخیص داد که تکنیک‌های پیش‌ساخته و م،ار می‌توانند مسکن باکیفیت و کارآمد انرژی را در مقیاس ارائه دهند که هم کمبود مسکن و هم انتشار کربن را برطرف می‌کند. پروژه YMCA RSHP این اصول را برجسته کرد و مدلی برای مسکن پایدار و مقرون به صرفه ارائه کرد.

این تلاش ها بخشی از فشار گسترده پرسکات برای نوآوری در برنامه ریزی شهری بود. او با تاکید بر همکاری بین سیاست گذاران، معماران، توسعه دهندگان و موسسات خیریه، به دنبال گنجاندن پایداری در بافت بازآفرینی شهری بود. کار او معماران را تشویق کرد تا راه حل های پیشرفته ای را که به ابعاد اجتماعی و محیطی زندگی شهری می پردازد، کشف کنند.

دیدگاه جه،: پروتکل کیوتو

در صحنه بین المللی، پرسکات یک چهره کلیدی در مذاکرات برای پروتکل کیوتو بود. او به ،وان مذاکره‌کننده اصلی بریت،ا، به طرز ماهرانه‌ای اولویت‌های اتحادیه اروپا را با اه، جه، برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای هماهنگ کرد. معاهده 1997 که اه، قانونی ا،ام آور کاهش انتشار را تعیین کرد، نقطه عطفی در حاکمیت بین المللی آب و هوا بود.

رهبری پرسکات در کیوتو بر این باور او تأکید کرد که سیاست‌های شهری و اقدامات آب و هوایی عمیقاً به هم مرتبط هستند. او از شهرها برای ایفای نقش محوری در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای از طریق طراحی پایدار و حمل و نقل عمومی کارآمد حمایت کرد. شایان ذکر است که توافق کیوتو راه را برای توافق پاریس که در COP21 به امضا رسید هموار کرد.

نتیجه‌گیری: یک بیننده با میراث مشارکتی

کمک های جان پرسکات به معماری، برنامه ریزی شهری و سیاست های آب و هوایی منع، کننده میراثی از ایده های جسورانه، نوآوری و همکاری است. پرسکات با همکاری نزدیک با چهره هایی مانند ریچارد راجرز و ایوان هاربر، شکاف بین معماری رویایی و سیاست گذاری عملی را پر کرد. پروژه‌هایی مانند طراحی مسکن م،ار YMCA نشان دادند که چگونه طراحی پایدار می‌تواند نیازهای اجتماعی فوری را برطرف کند، در حالی که نقش او در پروتکل کیوتو تعهد او به اقدام جه، آب و هوا را برجسته کرد.

ابتکارات پرسکات به ،وان طرحی برای یکپارچه سازی بازسازی شهری و پایداری محیطی عمل می کند. میراث او همچنان الهام‌بخش سیاست‌گذاران، معماران و دوستداران محیط‌زیست است تا راه‌حل‌های نوآورانه‌ای را دنبال کنند که به چالش‌های درهم تنیده شهرنشینی، برابری اجتماعی و تغییرات آب و هوایی می‌پردازد.

ابتکارات و دیدگاه اجتماعی شهری او به ویژه قدرتمند بود زیرا بر اساس اعتقادات اصلی او بود. ایده‌های او همیشه تاثیرگذار بود.

جان مک الگون، یک شریک ارشد در RSHP است

منبع: لوسی گودیل

جان پرسکات با شهردار میلتون کینز و کریس لیتلکات ،ن آ،لی