در ،مت لعاب بلوک نئو بنکساید RSHP، یک سیتی بدون کراوات و من، قرار دارد. او با دست در جیب، از آن سوی رودخانه تیمز به سنت پل، باربیکن و مجموعه برجهای میدان مایل، کمی شبیه گری کوپر در سر چشمه به بلوک های میزی نیویورک خیره می شود. او که برای بروشورهای فروش برای توسعه ع، گرفته شده است، از نوردهی ارائه شده توسط شیشه های کف تا سقف و حداقل میله های کششی فولادی که کف کنسول را پشتیب، می کنند، لذت می برد. او بازار هدف توسعه دهنده بود.
اما مدل استاد جهان واقعیت را منع، نکرد. نه تنها نمای پانوراما به زودی توسط توسعه تیت مدرن هرتزوگ و دی مورون مسدود شد، بلکه ،یداران واقعی آپارتمانهای چند میلیون پوندی تمایلی به افشای خود به روشی که تصویر تبلیغاتی تصور می،د، نداشتند.
تصمیم اخیر دادگاه عالی مبنی بر اینکه گا،ی تماشا در ،د تیت باعث ایجاد “مزاحمت” شد، پیروزی ،نان پس از پنج سال جنگ آنها با تیت بود.
لیندسی اورکوهارت، مدیر اجرایی گروه آژانس استخدام معماری Bespoke، یکی از شاکیان بود. او در نقل قول شد ایمیل روزانه او گفت که بازدیدکنندگان «اشارههای ناپسند» به سمت او میکشیدند، او احساس میکرد «کاملاً در معرض دید» قرار گرفته است و برای دخترش میترسید.
هنگام افتتاح High Line، نادیده گرفتن مسائل، خبر مهمی در نیویورک بود. گزارشهایی مبنی بر اینکه مهمانان در هتل استاندارد برهنه برای پیادهروان زیر آن ژست گرفتهاند، منتقد معماری برجسته پل گلدبرگر را بر آن داشت تا از این مکان دیدن کند. او به این نتیجه رسید که همه چیز به معماری بستگی دارد. اتاقها کمعمق بودند، کنارههای طول،تر لعاب داشتند و به ،ن، که پردههای خود را باز می،د تا از مناظر شگفتانگیز سیب بزرگ لذت ببرند، جایی برای پنهان شدن نداشتند. او همچنین پیشنهاد کرد که هتل به طرز درخش، از داستان برای حدا،ر تبلیغات استفاده کرده است.
زنی در یک واحد بدون پرده در خیابان 23 غربی به طور مرتب موهای خود را در حالی که برهنه است سشوار می کشد. نیویورکی ها کمتر نگران نادیده گرفتن هستند
آپارتمان هایی که از منظره های لاین لذت می برند همچنین به رهگذران اجازه می دهند تا دید کاملی از زندگی درون خود داشته باشند. مجله نیویورک تایمز پیشنهاد کرده است که چنین قرار گرفتن در معرض بخشی از جاذبه برای ،نان و بازدیدکنندگان به طور ی،ان است. این رو،مه از زنی در یک واحد بدون پرده در خیابان 23 غربی گزارش می دهد که به طور مرتب موهای خود را در حالی که برهنه است سشوار می کشد. نیویورکیها نسبت به لندنیهای معمولی کمتر نگران نادیده گرفتن هستند.
در Bankside، این در مورد معماری نیز هست: یک جعبه آجری محکم و ساخته شده که رو به یک محیط زندگی شفاف، با تکنولوژی بالا و بسیار قابل مشاهده است. گا،ی تماشا یک شکاف نازک در سرتاسر نمای آجری مشبک سوراخدار است، مانند یک پوست غولپیکر برای تماشای پرندگان. توییترها و توییترهای ناشناس که میلیونها نفر آنجا جمع میشوند احساس محافظت میکنند، آنها میتوانند با اطمینان آیفونهای خود را برای ،، که در فضای باز نسبی شیشههای کف تا سقف RSHP زندگی میکنند آموزش دهند.
شاید این هم هنر باشد. آیا متصدیان تیت از این ایده که زندگی روزمره نئو بان،ایدرها را می توان به ،وان یک اجرا در نظر گرفت هیجان زده شدند؟ به هر حال، ماریا بالشاو، کارگردان تیت، هنگامی که نقاشیها را از ویتورث پاک کرد تا راه را برای هنرمند پرفورمنس صربست،، مارینا آبراموویچ، که زندگی و روابطش در دید کامل بازدیدکنندگان گا،ی انجام میشود، باز کند، موفقیت بزرگی داشت.
اما ،نان آن را اینطور نمی دیدند. آنها دیدگاه هوارد روارک از Fountainhead را داشتند: «هر شکلی از شادی خصوصی است. بهترین لحظات ما شخصی است، با انگیزه شخصی، قابل لمس نیست. چیزهایی که برای ما مقدس یا گرانبها هستند، چیزهایی هستند که ما از اشتراک بیوقفه کنار میکشیم.
پیتر موری یکی از بنیانگذاران New London Architecture است
منبع: https://www.architectsjournal.co.uk/news/opinion/the-neo-bankside-privacy-row-would-never-have-happened-in-new-york